سفرنامه‌ی پیش رو روایت بخشی‌ست از همراهی شش‌روزه‌ی نویسنده و دوستش، کمیل، با برایان ساندرز، دانشجوی علوم سیاسی کانادایی، در سفر اربعین.
مدرسه‌رفتن مدت‌هاست که دیگر نه دانش‌آموزان را سر ذوق می‌آورد و نه پدرومادرها را. روایت سوده شبیری از "نامدرسه" را در این مطلب می‌خوانید.
ربکا سولنیت در مجموعه جستار نقشه‌هایی برای گم شدن (۲۰۰۵) به آثار متعددی اشاره می‌کند که در ادامه نمونه‌ای از آن‌ها را مشاهده می‌کنید.
ایو کلن یکی از آن هنرمندان مناقشه‌انگیز بود و هست؛ بلندپرواز، عارف‌مسلک، بازیگوش و گاهی هم کج‌خلق. زندگی کوتاهش پر بود از تجربه‌هایی که به جنون تنه می‌زدند و ریسمانی که این تجربه‌ها را، مثل دانه‌های تسبیح، به هم وصل می‌کرد عشقش به آسمان و پرواز بود که در رنگ آبیِ آثارش، رنگی که سرانجام
گروکشی روایت ساختار کلی داستان پلیسی‌معمایی در مقایسه با ژانرهای داستانی دیگر چندان تغییر نکرده است و همچنان تعلیق و پایان غیرمنتظره اما نه باورنکردنی حرف اول و آخر را در این ژانر می‌زند. اصغر عبداللهی در این مطلب سراغ داستان‌های پلیسی‌معمایی رفته و از ظرایف و ریزه‌کاری‌های تعلیق، پی‌رنگ‌آفرینی، فضاسازی و ریتم روایت در
اهمیت روایت و قصه در دنیای انسانی بر کسی پوشیده نیست اما گویا صاحب‌نظران عرصه‌ی سیاست و مخصوصاً دغدغه‌مندان کنش جمعی از این موضوع غافل مانده‌اند. خیلی‌ها نقش قصه و روایت در برانگیختن کنش جمعی، شکل‌دهی به آن و به سرمنزل مقصود رساندنش را نادیده می‌گیرند. فردریک دبلیو. مایر این‌جا می‌کوشد با کنکاش در کارکردهای قصه و روایت در این عرصه گامی برای خلق یک روایت کنش جمعی بردارد....
خاطره‌پردازی از پرخواننده‌ترین ژانرهای ناداستان است و برای نویسندگان هم جذابیت زیادی دارد. سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ دوره‌ی پرباری برای این ژانر بودند؛ دوره‌ای که خاطره‌پردازی‌های منتشرشده فهم سنّتی ما از ناداستان خلاق را تغییر دادند. در این مطلب با فهرستی از برترین خاطره‌پردازی‌های انگلیسی‌زبان این دهه آشنا می‌شوید.
مادرانگی برای زن‌های شاغل، علاوه بر همه‌ی دغدغه‌های معمول بچه‌داری، با دغدغه‌ی دیگری هم همراه است: چطور بین انتظارات جامعه و وظایفی که بر دوش «مادر» می‌گذارد و الزامات کار حرفه‌ای تعادل ایجاد کنم؟ برای زن‌هایی که کار خلاقه می‌کنند، وضع پیچیده‌تر هم می‌شود. امیلی امرایی، نویسنده و مترجم، این‌جا از تجربه‌ی بندبازی خودش میان این دو نقش می‌گوید....
نشر اطراف پیشتر این روایت را در کتاب «زان‌تشنگان» منتشر کرده است. نوشته‌ی روح‌الله رجایی چهارمین روایت در کتاب زان‌تشنگان است. از حرم برگشته بودیم و توی یکی از قهوه‌خانه‌ها با رفقا حرف می‌زدیم. حرف که نبود، بیشتر شبیه مجلس روضه بود. همه‌ی ما بار اول بود می‌آمدیم کربلا. به آرزویی رسیده بودیم که سال‌ها
آیا بازی‌های کامپیوتری می‌تواند نوعی فلسفه‌ورزی باشد؟ این‌که دسته‌ی کنسول را دستت بگیری یا بنشینی پشت کیبورد کامپیوترت و یک بازی آنلاینِ استراتژیک را شروع کنی می‌تواند همزمان که سرگرمت کند تو را به فکرکردن وادارد؟ این‌که قصه، رفتار، کردار و حتی شکل و شمایل کاراکترها طوری باشد که تو را تکان بدهد؟ تصورات، تفکرات و اعتقادات را برای مدتی به چالش بکشد؟ روایت زیر از جنس همین کشمکش است؛ کسی که ماه‌ها با قصه‌ی عجیب یک بازی کامپیوتری سروکله می‌زند و دست‌آخر دچار تحولات زیادی می‌شود. ...
مجله ادبیات مستند
سفرنامه‌ی پیش رو روایت بخشی‌ست از همراهی شش‌روزه‌ی نویسنده و دوستش، کمیل، با برایان ساندرز، دانشجوی علوم سیاسی کانادایی، در سفر اربعین.
مدرسه‌رفتن مدت‌هاست که دیگر نه دانش‌آموزان را سر ذوق می‌آورد و نه پدرومادرها را. روایت سوده شبیری از "نامدرسه" را در این مطلب می‌خوانید.
ربکا سولنیت در مجموعه جستار نقشه‌هایی برای گم شدن (۲۰۰۵) به آثار متعددی اشاره می‌کند که در ادامه نمونه‌ای از آن‌ها را مشاهده می‌کنید.
ایو کلن یکی از آن هنرمندان مناقشه‌انگیز بود و هست؛ بلندپرواز، عارف‌مسلک، بازیگوش و گاهی هم کج‌خلق. زندگی کوتاهش پر بود از تجربه‌هایی که به جنون تنه می‌زدند و ریسمانی که این تجربه‌ها را، مثل دانه‌های تسبیح، به هم وصل می‌کرد عشقش به آسمان و پرواز بود که در رنگ آبیِ آثارش، رنگی که سرانجام
مادرانگی برای زن‌های شاغل، علاوه بر همه‌ی دغدغه‌های معمول بچه‌داری، با دغدغه‌ی دیگری هم همراه است: چطور بین انتظارات جامعه و وظایفی که بر دوش «مادر» می‌گذارد و الزامات کار حرفه‌ای تعادل ایجاد کنم؟ برای زن‌هایی که کار خلاقه می‌کنند، وضع پیچیده‌تر هم می‌شود. امیلی امرایی، نویسنده و مترجم، این‌جا از تجربه‌ی بندبازی خودش میان این دو نقش می‌گوید.
نشر اطراف پیشتر این روایت را در کتاب «زان‌تشنگان» منتشر کرده است. نوشته‌ی روح‌الله رجایی چهارمین روایت در کتاب زان‌تشنگان است. از حرم برگشته بودیم و توی یکی از قهوه‌خانه‌ها با رفقا حرف می‌زدیم. حرف که نبود، بیشتر شبیه مجلس روضه بود. همه‌ی ما بار اول بود می‌آمدیم کربلا. به آرزویی رسیده بودیم که سال‌ها
آیا بازی‌های کامپیوتری می‌تواند نوعی فلسفه‌ورزی باشد؟ این‌که دسته‌ی کنسول را دستت بگیری یا بنشینی پشت کیبورد کامپیوترت و یک بازی آنلاینِ استراتژیک را شروع کنی می‌تواند همزمان که سرگرمت کند تو را به فکرکردن وادارد؟ این‌که قصه، رفتار، کردار و حتی شکل و شمایل کاراکترها طوری باشد که تو را تکان بدهد؟ تصورات، تفکرات و اعتقادات را برای مدتی به چالش بکشد؟ روایت زیر از جنس همین کشمکش است؛ کسی که ماه‌ها با قصه‌ی عجیب یک بازی کامپیوتری سروکله می‌زند و دست‌آخر دچار تحولات زیادی می‌شود.
آدم‌هایی که دائم به کتابخانه می‌روند بعد از مدتی با کتابدارها، با اعضای همیشگی، با همسایه‌ها و مغازه‌دارهای اطرافش عیاق می‌شوند. قرارومدارهایشان از آن به بعد آن‌جا متمرکز می‌شود و دیگر همه می‌دانند باید کجا پیدایشان کنند. کم‌کم گوشه‌های دنج کتابخانه را پاتوق خودشان می‌کنند. روایت زیر تعلّق‌خاطر و تأملات یکی از همین اعضای کهنه‌کار و ثابت کتابخانه است که جزئیاتی مثل برگه‌ی یادآوری کتاب‌ها او را به خیالاتِ مختلفی کشانده است.
ربکا سولنیت از رنگ آبی دوردست چشم‌اندازهای طبیعی و بازنمایی‌اش در آثار هنری به حس اشتیاق و حسرت انسانی پل می‌زند؛ حسی که شاید جزء ذاتی وضعیت انسانی باشد.
