سفر چیزی است شبیه اکسیژن، همیشه حاضر و نامرئی در دنیای اطراف ما. تاریخ را که ورق می‌زنیم، انسان‌های اولیه‌ای را می‌بینیم که به دنبال غذا یا سرپناهی بهتر سفر کرده‌اند و سفرهای بی‌پایان فرماندهان و سربازانی را می‌بینیم که از کشوری به کشور دیگری لشکرگشایی کرده‌اند. از اجبارها که بگذریم و سفرنامه‌های قدیمی را بخوانیم، انسان متمدن‌تری را می‌بینیم که تمایل به شکستن مرزها داشته؛ انسانی که میل به ماجراجویی و دیدن فرهنگ‌های مختلف، او را به جاده‌‌های خاکی و دریاهای مواج کشانده. اما زندگی امروزی به ما اجازه نمی‌دهد تا مثل نیاکان‌مان ماه‌ها در سفر باشیم. وضعیت سیاسی و اقتصادی، اداری، امنیتی و بسیاری دیگر از مسائل باعث شده‌اند تا تعداد و مدت سفرهای ما کاهش یابند. با این وجود در دنیای شلوغ و پیشرفتۀ امروزی، راهی جایگزین برای سفر پیدا شده. راهی رایگان و کم‌خطر و بی‌دردسر که می‌تواند تا حد قابل‌قبولی ما را با فرهنگ‌های دیگر آشنا کند: شنیدن خاطرات و صحبت‌های ماجراجوها در پادکست و همسفر شدن با آن‌ها.

روزگاری خواندن مجله‌ها و ماهنامۀ مختلف یا حتی وبلاگ‌های متفاوت از علایق دوستداران ادبیات بود. خیلی‌هایمان هنوز دورانی را به یاد داریم که ساعت‌ها مجله‌ها را ورق می‌زدیم یا به مانیتور کامپیوترهای خانگی‌مان زل می‌زدیم و نوشته‌های افرادی را می‌خواندیم که جز کلمات‌شان، هیچ چیزی از خودشان نمی‌دانستیم. اما در دهۀ گذشته با همه‌گیری رسانه‌های اجتماعی و رواج محتوایی که به‌سرعت تولید و مصرف می‌شود، انتشار مجلۀ کاغذی یا حتی وبلاگ‌نویسی از رونق افتادند. این روزها که تب بلاگری خیلی از رسانه‌های اجتماعی را پر کرده، رسانۀ دیگری ظهور کرده که دورتر از اینستاگرام و تلگرام به حیات خود ادامه می‌دهد. رسانه‌ای که نیاز نیست برای مدت طولانی به مانیتور زل بزنیم یا تمام حواس‌مان را به آن بدهیم. می‌توانیم در حین رانندگی، آشپزی، نظافت خانه، پیاده‌روی و حتی حین کار کردن به آن گوش بدهیم. بله، دربارۀ پادکست صحبت می‌کنیم.