پریشاننوشتههایی در ستایش صوفیگری و جنگیری | دربارۀ تکنگاریهای غلامحسین ساعدی
چهار دههای از مرگ غلامحسین ساعدی (۱۳۶۴-۱۳۱۴) میگذرد؛ نویسندهای که در ژانرهای داستان و نمایشنامه و فیلمنامه و تکنگارینویسی طبع آزمود و در هر یک، آثاری ماندگار از خود بهجا گذاشت. از میان آثار او، تکنگاری یا مونوگرافیهایش مهجورترند و به نسبت کمتر خوانده شدهاند. بسیاری از پژوهشگران، این دسته از نوشتههای ساعدی را برآمده از سابقۀ ژورناليستی او و تعهد قلمیاش دانستهاند و حاصل تلاشش برای راهیابی به درون زندگی مردم ارزیابی کردهاند. اما رویکرد ساعدی در اینگونه آثار بیانگر آن است که او بیش از هر چیز دیگر در پی درک و بازنمایی تنوع فرهنگی و مذهبی قومهای ایرانی بوده است.
