طهورا آیتی، مترجم، در سال ۱۳۶۸ در تهران به دنیا آمده است. او فارغ‌التحصیل کارشناسی زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران و کارشناسی ارشد ادبیات انگلیسی از دانشگاه شهیدبهشتی است. اولین ترجمۀ او، پنلوپیاد نوشتۀ مارگارت اتوود بود که از طرف نشر نی منتشر شد. او همچنین جستارهایی از جانت وینترسن، سارا نوویچ و جاناتان فرنزن را برای مجلات همشهری داستان و روایت ترجمه کرده است.
طهورا آیتی طی بیش از ده سال فعالیت حرفه‌ایش، بیش از ده کتاب ترجمه کرده است. این کتاب‌ها با همکاری نشرهای مهمی مثل چشمه، نی و برج به انتشار رسیده‌اند.
کتاب‌های طهورا آیتی
اکثر کتاب‌هایی که طهورا آیتی ترجمه کرده در ژانر داستانی هستند. عناوین برخی از آثار او در ادامه آمده است:
- بار گران، جانت وینترسن، نشر نی
- اعلان قرعۀ ۴۹، تامس پینچن، نشر چشمه
- بابا یاگا تخم گذاشت، دوبراوکا اوگرشیچ، نشر پاگرد
- دربی کنتاکی درب و داغان است، هانتر اس. تامپسن، نشر پاگرد
- صد برادر، دانلد آنتریم، نشر برج
- انقلابی‌ها دوباره دست به کار می‌شوند، مائورو خاویر کاردناس، نشر برج
- واقعه‌ای در زندگی یک نقاش منظره، سزار آیرا، نشر مد
کتاب طهورا آیتی در نشر اطراف
کتاب اگر حافظه یاری کند هفتمین عنوان از مجموعۀ جستارهای روایی است که طهورا آیتی ترجمۀ آن را بر عهده داشته است. این کتاب متشکل از چهار جستار از جوزف برودسکی، برندۀ نوبل ادبیات سال ۱۹۸۷، است. او در این روایت‌ها از تبعید، صحبت کردن و نوشتن به زبان جدید و ساختن خاطرت نو می‌گوید. برودسکی در تمام سال‌های تبعیدش زندگی دو پاره‌ای داشت و بین هویت روسی و آمریکایی در نوسان بود. زندگی او هر چند حتی در تبعید هم به روسیه گره خورده بود اما هیچ وقت حکومت شوروی را هم نپذیرفت. به آمریکا رفت ولی اسیر غرب نشد و استقلالش را حفظ کرد. می‌گفت به زبان روسی تعلق دارد ولی جستارهایش را به انگلیسی می‌نوشت. همین سرگردانی و بی‌وطنی بود که سکوی پرش جستارهای این کتاب شد تا از چنگال بی‌رحم خاطرات گذشته نجات یابد و بتواند باز به چنگ‌شان بیاورد و خانه‌ای نو برای خودش بسازد: این بار در زبانی تازه، با خشت ادبیات، زیر سقف حافظه‌ای نویافته.
تا به حال چند بار کتاب “اگر حافظه یاری کند ” را خوندم و خیلی لذت بردم، تشکر می‌کنم از خان آیتی به خاطر این کتاب خوب که برای ترجمه انتخاب کردند و ترجمه خوب و روانشون.