زاویه‌ی دید از نظر پرینس جدای از کانونمندسازی است. او زاویه‌ی دید را جایگاهی مفهومی یا ادراکی می‌داند، یعنی درست در مقابل واژه‌ی کانونمندسازی یا دیدگاه که «بر اساس آن رخدادها و موقعیت‌های روایت‌شده ارائه می‌شوند.» اما در عمل، تفکیک جایگاه ادراکی/مفهومی از دیدگاه اغلب دشوار است. من پیشنهاد می‌کنم اصطلاح کانونمندسازی را برای مجموعه‌ی دیدگاه، جایگاه، عواطف و تأثیرگذاری‌های حسی (یا فقدان این مقولات) به کار ببریم که دستاویز بصری ما در روایت‌اند، حتی اگر لحظه‌به‌لحظه در حال تغییر باشند. در ضمن، پیشنهاد می‌کنم اصطلاح صدا را وقتی استفاده کنیم که رخدادها و موقعیت‌های روایت را از زبان راوی می‌شنویم.
بسم الله الرحمن الرحیم
بدون دیدگاه