تکهمتن را رولان بارت در کتاب اس/زد «واحدهای معنادار» متن نامید، یعنی همان «خشتهای دلالت» که ممکن است شامل هر چیزی بشود؛ از چند کلمه گرفته تا چندین جمله. از این اصطلاح در گفتمان مربوط به روایت الکترونیک برای اشاره به قطعههای متنی با طولهای مختلفی استفاده شده که با تعقیب پیوندهای اَبَرمتنی توجه مخاطب را به متنی دیگر جلب میکند. ن.ک. به روایت اَبَرمتنی.
بدون دیدگاه