کنایۀ نمایشی موقعیتی در داستان یا نمایش است که در آن شخصیت به خاطر ناآگاهی یا درک محدودش، معنای حقیقی حرفی که زده یا کاری که انجام داده را متوجه نمی‌شود. اما مخاطب در جایگاهی قرار می‌گیرد که به خاطر آگاهی و فهم دقیق‌ترش از روند اتفاق‌های داستان، مفهوم واقعی گفته‌ها را درک می‌کند. استفاده از کنایۀ نمایشی باعث ایجاد فاصله بین شخصیت و مخاطب می‌شود
بسم الله الرحمن الرحیم
بدون دیدگاه