آرتور کریستال (Arthur Krystal) روزنامه‌نگار، منتقد، نویسنده و جستارنویس مطرح آمریکایی است. او اصالتاً لهستانی است ولی در سال 1947 در استکهلم به دنیا آمد؛ زمانی که پدر و مادرش از سلطۀ شوروی گریخته بودند و قصد داشتند به غرب مهاجرت کنند. آن‌ها در دهۀ 1950 به آمریکا مهاجرت کردند و او در این کشور بزرگ شد و تحصیل کرد. کریستال از دانشگاه کلمبیا فارغ‌التحصیل شد و از دهۀ 1970 میلادی کارش را به عنوان روزنامه‌نگار آغاز کرد. بعدتر با نشریات دیگری هم همکاری کرد و حتی چند فیلمنامه هم نوشت. با تمام این‌ها اطلاعات بیشتری از جزئیات زندگی او در دسترس نیست.
از آرتور کریستال فقط یک عکس در اینترنت هست. در صفحۀ پروفایلش در وب‌سایت مجلۀ نقد کتاب لس‌آنجلس. متن کنار عکس می‌گوید که کریستال برای نیویورکر، هارپر، امریکن اسکولار، ضمیمۀ ادبی تایمز، نقد کتابِ نیویورک‌تایمز و نشریات دیگر نوشته است. اما او را لابه‌لای مقاله‌هایش بهتر می‌شود پیدا کرد. مقاله‌هایی که بیشترشان دربارۀ ادبیات‌اند اما ماهرانه از میان جزئیات شخصی می‌گذرند. به لطف این جستارها می‌دانیم که آرتور کریستال مدتی کار‌های بدنی مختلف را تجربه کرده، مدت‌ها آرزوی رمان نوشتن داشته، زیاد کتاب خوانده و البته می‌دانیم که هیچ‌وقت رمان‌نویس نشده. با این حال او به جستارنویسی برجسته تبدیل شد که به خاطر یکی از آن‌ها نامزد جایزۀ پن شد و یکی دیگر از آثارش هم در کتاب بهترین جستارهای آمریکایی سال 2010 قرار گرفت.
این ابهام و انزوای خودخواسته درنهایت باعث شده هاله‌ای از راز به دور آرتور کریستال شکل بگیرد. او برای خیلی از انگلیسی‌زبان‌ها مشهور است اما در عین حال اطلاعاتی زیادی در مورد خودش ندارند. چیزی که در نهایت به غنا و پیچیده‌ترشدن جستارهایش کمک کرده.
کتاب‌های آرتور کریستال
- تلاطم، 2002 (جستار)
- نیم‌عمر یک آمریکایی جستارنویس، 2007 (جستار)
- فقط روزهایی که می‌نویسم، 2011 (جستار)
- چیزی که به آن ادبیات می‌گوییم، 2016 (جستار)
- آشفتگی‌هایی ناتمام، 2023 (زندگی‌نامۀ اسکات فیتزجرالد)
کریستال نویسندۀ فیلمنامۀ فیلم سینمایی قلدرها و مستند رازهای کد هم بود.
کتاب آرتور کریستال در نشر اطراف
نشر اطراف تا به حال کتاب فقط روزهایی که می‌نویسم را از این نویسنده با ترجمۀ احسان لطفی منتشر کرده است. این کتاب متشکل از پنج جستار است که موضوع همگی آن ها ادبیات و نوشتن است. آرتور کریستال در این ناداستان ها با زبانی طنز و شوخ طبعانه و ظریف به خیلی از مفاهیم فرهنگی، از ادبیات تا فلسفه و نقاشی، ارجاع می‌دهد و موضوعات شخصی و پیش‌پاافتادۀ را به شکلی ماهرانه به دنیای نوشتن و کتاب پیوند می‌زند.
بدون دیدگاه