اگر به خودم برگردم

ستایش‌ها و افتخارات

«اگر به خودم برگردم روایت‌هایی خواندنی و جذاب است برای همه. هر کسی می‌تواند جستارهای والریا لوئیزلی را بخواند و درک کند قصه‌های او را از شهر و ادبیات و زندگی. حتماً نیاز نیست معماری یا شهرسازی خوانده باشیم تا کیف کنیم از جستارهایی درباره‌ی شهر… این مهم در ترجمه‌ی کیوان سررشته هم رعایت شده و متنی آراسته با کلماتی مناسب و توضیحاتی به‌اندازه در پانوشت‌ها می‌خوانیم و روان بودن نثر لوئیزلی حفظ شده است. همین است که این جستار با استقبال مواجه شد و خیلی زود به چاپ‌های بعدی رسید. برای هر کسی جذاب است خواندن درباره‌ی پرسه زدن و به یاد آوردن چیزهایی درباره‌ی رابطه‌ی خود با شهر و کشف مسیرهای تازه و فضایی برای فکر کردن به خود. برای برگشتن به خود.»

میلاد حسینی، روزنامۀ سازندگی

«لوئیزلی می‌داند که یکی است مثل ما و ما هم این را قبول می‌کنیم. می‌بینیم که او شاید کتاب‌های بیشتری خوانده باشد، سفرهای بیشتری رفته باشد و موفقیت‌های بیشتری به دست آورده باشد، اما در آخر او هم مثل ما درگیر همان ترس‌ها، شک‌ها و سؤال‌های بی‌جوابی است که بیرون از خودمان جوابی برایشان پیدا نمی‌کنیم.»

روزنامۀ سازندگی

«جستارهایی که در مجموع از زبان و سبک روایی خاص نویسنده‌ای خوش‌ذوق برخوردار است؛ او تجربه حاصل از مشاهدات عینی‌اش را درهم‌تنیده با افکار و ذهنیات خود و با ارجاع به نقل‌قول‌های متعدد از فیلسوفان و نویسندگان و… روایت می‌کند و به این بهانه به بیان نظرها و جهان‌بینی خود می‌پردازد. در این اثر به کنش‌های عادی و روزمره در فضاها و معابر شهری با درجه عمق بیشتر اما به دور از پیچیدگی‌های فلسفی و کلامی پرداخته شده که گاه در قیاس با تفکرات فیلسوفان مشایی و گاه با یادآوری عقیده کسی چون رولان بارت در باب معماری و گاه با تشبیهات زیست‌شناختی بیان می‌شوند.»

معصومه فرید، وب‌سایت ادبیات اقلیت

«چرا این کتاب را دوست داشتم؟ همیشه پرسه‌زدن در خیابان نقش مهمی در شکل‌گیری نگاهم به زندگی و مفاهیمش داشت و صرفا نگاه‌انداختن به ساختمان‌های نخراشیده‌ی تازه‌ساخت، گم‌شدن میان ازدحام جمعیت، نظاره کردن محله‌های قدیمی نبود و نیست؛ بلکه مانند اسم این کتاب راهی بوده و هست که به خودم برگردم و میان خاطراتم پرسه بزنم.»

جریان ادبیات

«نویسنده ی کتاب بسیار نکته بین بود .یه چیز جالب که من دوست داشتم این بود که تعریف نویسنده از بعضی ار اشیا اونقدری متفاوت و جدیدی بود که من رو به فکر فرو میبرد.نگاهش به پنجره و بازتاب تصویر خودمون توی شب چیزی بود که تا الان بهش فکر نکرده بودم و خیلی از نکته های دیگه ی تاب.»

⭐⭐⭐⭐⭐  نگار بارانی

«لوییزلی خیلی بیشتر از من خونده و خیلی بیشتر از من نوشته. خیلی بیشتر از من شعر خونده و میتونه تجربیاتش رو از شهرها به طرز شاعرانه‌تری بیان کنه. لوییزلی زبان‌های زیادی بلد بوده. حداقل ازشون چیزی می‌فهمیده. قطعا دنیاهای بیشتری از من رو سیر کرده. پس اگه شما هم یک پرسه‌زن هستید که گهگاهی جلوی کتابفروشی‌ها می‌ایستید و به کتابا خیره می‌شید، و یا محو تماشای آدمای توی خیابون می‌شید، بهتون توصیه می‌کنم این کتابو بخونید. حتی اگر هیچکدوم هم نیستید، باز هم پیشنهاد می‌کنم.»

⭐⭐⭐⭐  Sina

«این کتاب جستارهایی درباره‌ی پرسه در شهره. این کتاب هم خیلی دوست داشتم. نویسنده مخاطب را به فضاهای خالی شهر و تجربه‌های انسانی مهمان می‌کند و البته به خواننده این اجازه را می‌دهد که با تصورات و دنیای خودش با شهر مواجه شود. او از گورستان‌ها و رو به رو شدن با دنیای مردگان نوشته، از خاطره‌ای دور از چیزی، از سرعت درست برای تماشای شهر، از آنچه بین صفحات جا مانده، از پنهان شدن از نگاه خیره‌ی دیگران و … در این کتاب در دنیای خاطره‌ها و یادها، مکان‌ها و شهرها غرق می شویم و زمانی که برای فرار از همه‌ی دلتنگی‌ها، راهی خیابان‌ها می‌شویم و دل به شهرها می‌سپاریم تا شاید دوباره به خودمان برگردیم… کتاب برای من یادآور کتاب شهرهای ناپیدا اثر ایتالو کالوینو بود که به شدت مورد علاقه‌م بود»

⭐⭐⭐⭐  sAmAnE