جستار شخصی سبکی از نوشتن است که نوعی «آزمایشِ خود» در آن رخ می‌دهد و طی آن واکنش‌های فکری، عاطفی و فیزیولوژیک شخص در برابر موضوعی مشخص محک زده می‌شود. از زمان رواج جستار شخصی به دست مونتنی و به معنای فرمی از خودکاوی که شناخت رایج از امور و دانسته‌های پذیرفته‌شده و متداول را بررسی می‌کند، جستار به کانون ساخت هویت خود از راه اظهارنظر دربارۀ افکار دیگران تبدیل شد. این احتمال هم وجود دارد که جستار شخصی (مثل بعضی جستارهای نانسی مِرز) ارجاع‌های فراوانی به خود نویسنده داشته باشد.
برگرفته از کتاب ادبیات من
نوشتۀ سدونی اسمیت و جولیا واتسون
ترجمۀ رویا پورآذر
بدون دیدگاه