منظور جیمز آلنی از روش پیراخودنویسی که در کتابش هم استفاده کرده «نوشتن دربارۀ خود یا حول محور خود» است. او می‌گوید این اصطلاح را نخستین بار جان آرتیکو، کُنتِ پورشیا، در قرن هفدهم استفاده کرده است. جان آرتیکو توصیه می‌کرد فضلای ایتالیایی برای کمک به جوانان خاطره‌پردازی کنند و پیروی همین توصیه بود که ویکو سبک جدیدی از خودزندگینامه را ابداع کرد. آلنی می‌گوید «چیزی که دربارۀ اصطلاح پیراخودنویسی دوست دارم دقیقاً همین فقدان تعریف خاص و آسان‌گیریِ ژانری آن است. به علاوه، اصطلاح پیراخودنویسی را گشاده‌دستانه و آزادانه می‌توان برای متن‌های مختلف به کار برد.»
برگرفته از کتاب ادبیات من
نوشتۀ سدونی اسمیت و جولیا واتسون
ترجمۀ رویا پورآذر
بدون دیدگاه