اصطلاح خاطره‌پردازی هیچ‌کس را اولین بار لورین آدامز در یکی از جستارهایش که مروری بر یک کتاب بود، استفاده کرد. بعد‌ها کاوزر و دیگران آن را وارد مباحث خودزندگی‌نگاری کردند. کاوزر می‌گوید خاطره‌پردازی‌ها بر این مبنا دسته‌بندی می‌شوند که نویسندۀ اثر مثل هیلاری کلینتون پیش از انتشار آن معروف بوده، یا مثل لوسی گریلی با انتشار نوشته‌اش به شهرت رسیده است. مقصودِ آدامز از خاطره‌پردازی هیچ‌کس، خاطره‌پردازی فردی عادی است که معمولاً با نوعی محرومیت، تروما یا اعتیاد بزرگ شده، شرایط فیزیکی فاجعه‌باری داشته یا درگیر مشکلات حاد ذهنی بوده است. کاوزر بحث «خاطره‌پردازی یک کسی» را به تمایز مورد نظر آدامز افزود و آن را بسط داد. خاطره‌پردازی یک کسی یعنی روایتی که محدودیت‌ها و شرایط ویژۀ بدن‌مندیِ شخص خاص و شناخته‌شده‌ای را بررسی می‌کند.
برگرفته از کتاب ادبیات من
نوشتۀ سدونی اسمیت و جولیا واتسون
ترجمۀ رویا پورآذر
بدون دیدگاه