پدرام خسرونژاد (Pedram Khosronejad) نویسنده، پژوهشگر و انسان‌شناس، در سال 1348 در تهران به دنیا آمد. او کارشناسی خود را در رشتۀ نقاشی و کارشناسی‌ارشدش را در رشتۀ پژوهش هنر از دانشگاه هنر تهران گرفت. پس از آن به فرانسه رفت و از دانشگاه سوربن در رشتۀ علوم اجتماعی دکترا گرفت. انسان‌شناسی بصری و انسان‌شناسی اجتماعی از زمینه‌های تحقیقاتی این پژوهشگر هستند. او همین‌طور به دنیای اسلام و جوامع فارسی‌زبان هم علاقه‌مند است و در موردشان تحقیق می‌کند.
پدرام خسرونژاد در فاصلۀ بین سال‌های 2004 تا 2007 در دانشگاه اکسفورد تدریس کرد و پس از برای نزدیک به هشت سال ریاست بنیاد گلی رئیس لاریزادۀ دانشگاه سنت اندروز انگستان را بر عهده داشت. او چند سالی را در دانشگاه ایالتی اوکالاهاما هم حضور داشت. خسرونژاد از سال 2020 در استرالیا زندگی می‌کند؛ او هم به عنوان استاد مردم‌شناسی در دانشگاه سیدنی غربی تدریس می‌کند و هم کوریتور موزۀ پاورهاوس است.خسرونژاد از بنیانگذاران شبکۀ خاورمیانه و اوراسیا مرکزی انجمن مردم‌شناسی اروپاست.
پدرام خسرونژاد در طول بیش از دو دهه، تحقیقات و پژوهش‌های متعددی را در مورد ایران انجام داده؛ از برگزاری نمایشگاه‌های عکس دوران قاجار تا سردبیری ژورنال‌های علمی و گردآوری و دبیری کتاب‌های تاریخی. او کارگردان دو فیلم مستند هم هست که هر دو موضوعاتی تاریخی با محوریت انسان‌شناسی دارند.
کتاب‌های پدرام خسرونژاد
برخی از آثار پدارم خسرونژاد که نویسنده یا دبیرشان بوده به این شرح هستند:
- قصه‌های ناگفته، 2015
- جشن‌ها و مراسم‌های زنانه در ایران شیعی و جوامع مسلمان، 2014
- سینمای دفاع مقدس ایران، 2012
- خاطرات نامدفون، 2012
- مقدسین و زائران‌شان در ایران و کشورهای همسایه، 2012
- هنر و فرهنگ مادی ایران شیعی، 2011
کتاب پدرام خسرونژاد در نشر اطراف
نشر اطراف سفرنامۀ میرزا حسن‌‌خان مستوفی‌الممالک و دوستعلی‌خان معیرالممالک را در قالب کتاب حظ کردیم و افسوس خوردیم به انتشار رسانده. پدرام خسرونژاد و فاطمه معزی تحقیق و گردآوری آن را برعهده داشته اند. این گتاب گزارشی است از دو جوان قجری که در سفر اول مظفرالدین شاه به فرنگ همراه او بوده‌اند؛ مستوفی‌الممالک و معیرالممالک که بعدها چهره‌های مهمی در تاریخ سیاسی و فرهنگی ایران شدند. این دو اگرچه نسبت نزدیکی با شاه داشتند اما با حفظ فاصله از او تلاش کردند تا به‌تنهایی این دنیای تازه را کشف کنند؛ چیزی که در سطر سطر سفرنامه‌شان هم به چشم می‌آید. آن‌ها خاطرات‌شان را در دو سوی یک دفترچۀ کوچک نوشتند که بعدها در میان اسناد شخصی به‌جامانده از خاندان معیرالممالک پیدا شد. این دفترچه به همراه تعدادی نامه و چند قطعه عکس دیده‌نشده از این سفر برای نخستین بار منتشر می‌شود.
بدون دیدگاه