قطاری که ایستگاه نداشت

کتاب قطاری که ایستگاه نداشت داستانی است دربارۀ زندگی اهالی یک روستا که تا وقتی معدنِ روستاشان بوده، کنار هم بوده‌اند اما با تعطیل شدن معدن، اتفاق‌های عجیبی برایشان افتاده است. یادشان رفته چه کارهایی بلد بوده‌اند، روستا را به امان خدا ول کرده‌اند و حتی الاغ‌هایشان را بازنشسته کرده‌اند، تا این‌که یک روز زنی میانسال با الاغش به روستا برمی‌گردد و می‌گوید «اومدم بازی کنم، با قطار اسباب‌بازی خودم.» تا آن روز هیچ‌کدام از بچه‌های روستا یک الاغ را از نزدیک ندیده‌اند. اما منور خانم با الاغش آمده تا قطاری بسازد که هم قطار باشد، هم اسباب‌بازی، هم خانه و جایی برای دورهمی. این زن انگار گونۀ نایابی از آدم‌بزرگ‌هاست؛ زن عجبیی که آرزوهای هیجان‌انگیزی توی سرش دارد.

بهیچ آک، نویسندۀ این کتاب، در قصه‌هایش دربارۀ تجربۀ زندگی در دنیای واقعی می‌نویسد و کاری می‌کند تا به خودمان بخندیم، اتفاق‌ها و آدم‌های دور و بر را بهتر ببینیم و به چیزهایی که می‌بینیم بیشتر فکر کنیم. در همایش‌ها و سخنرانی‌های جدیِ این معمار و کنشگر اجتماعی همیشه سروکلۀ بچه‌ها به همراه بزرگ‌ترهاشان پیدا می‌شود و (برای این‌که به هیچ‌کس بد نگذرد) بهیچ آک مجبور می‌شود همۀ مقاله‌ها و حرف‌های جدی و بزرگانه‌اش را به زبان طنز و قابل فهم برای همۀ کسانی که در همایش هستند تعریف کند. برای همین هم خیلی از بزرگ‌ترهایی که کتاب‌های این نامزد جایزه‌های آسترید لیندگرن و هانس کریستین اندرسن را برای بچه‌هایشان می‌خرند، خودشان زودتر از بچه‌ها کتاب را تمام می‌کنند.

دربارۀ نویسندۀ کتاب قطاری که ایستگاه نداشت

بهیچ آک، نویسندۀ کتاب قطاری که ایستگاه نداشت، از سرشناس‌ترین نویسندگان ترک‌زبان است؛ نویسنده‌ای که هم مستندساز است، هم نمایش‌نامه‌نویس و هم کاریکاتوریست. او در دانشگاه معماری خوانده و شخصیت بعضی از مهندس‌های قطاری که ایستگاه نداشت را از روی آدم‌هایی که در دانشگاه، محیط کار، خیابان، یا این طرف و آن طرف ‌دیده نوشته است. آک در سال 1994 برندۀ جایزه‌ی بهترین فیلم مستند جشنوارۀ فیلم آنکارا شد، در سال 2002 جایزۀ بهترین کتاب کودک ژاپن را گرفت و در سال 2012 به خاطر داستان‌ها و تصویرسازی‌های محیطی‌اش جایزۀ کمک به دستاوردهای معماری ترکیه را برد.
این نویسنده و کارتونیست ترک دوست دارد دربارۀ آدم‌های معمولی‌‌ای که کارهای خارق‌العاده می‌کنند و دربارۀ آدم‌های خارق‌العاده‌ای که کارهای معمولی می‌کنند، بنویسد. قصه‌هایی که او برای کودکان و نوجوانان نوشته به زبان‌های آلمانی، کره‌ای، چینی و ژاپنی شده‌اند و از پرطرفدارترین کتاب‌های ترکی ترجمه‌شده‌ در ژاپن هستند.

دربارۀ نشر ادامه

هدف نشر ادامه (واحد کودک و نوجوان نشر اطراف) ترجمه و تألیف کتاب‌هایی است که میل به ماجراجویی را در بچه‌ها زنده نگه می‌دارد. ما ابتدا با انتشار سفرنامه‌های مستند (کتاب‌هایی مثل پسری که دور دنیا را رکاب زد و ماجراجویان بزرگ) فعالیت خود را آغاز کردیم. این کتاب‌ها لابه‌لای پرداختن به خاطرات سفر، مهارت‌هایی مثل توانایی حل مسئله، خیال‌‌پردازی، جسور بودن، دنبال کردن رویاها و… در خوانندگانش تقویت می‌کرد. پس از انتشار این دسته از کتاب‌های ماجراجویانه و استقبال خوب مخاطبان، مجموعۀ لی‌لی در انجمن ماجراجویان منتشر شد و سبک دیگری از کتاب‌های مرتبط با سفر را، که یک پایشان در خیال است و یک پا در واقعیت، برای کودکان و نوجوان‌ها منتشر کردیم. خوانندگان مجموعۀ لی‌لی در انجمن ماجراجویان به سفری خیالی در کشوری واقعی می‌روند. با جشن‌های فرهنگی مهم، موسیقی‌ها، غذاها و اطلاعات کشورهایی که کمتر اسم‌شان را شنیده‌‌اند آشنا می‌شوند و همزمان به این فکر می‌کنند که اگر لی‌لی به شهر آن‌ها بیاید، چطور دنیای خودشان را به این شخصیت خیالی معرفی ‌کنند؟ سفر یعنی دیدن چیزهای تازه و جور دیگر دیدن چیزهایی که به دیدن‌شان عادت داریم. نشر ادامه این بار در ادامۀ انتشار کتاب‌های ماجراجویانه، سراغ انتشار کتابی رفته‌ است که مسافرش نه آدمی واقعی یا خیالی، که موها هستند! مسافرهای عزیزی که خیلی از ما به بودنشان عادت داریم و وقتی نباشند، حسابی دلتنگ می‌شویم. دلتنگی، نیاز به استقلال، خستگی، دوستی، پذیرش، تلاش برای نگه داشتن دیگران، آزادی و بازگشت مفاهیم تازه‌ای است که در فصل جدید کتاب‌های مرتبط با سفر نشر ادامه به آن‌ها می‌پردازیم.