به علت گستردگی پروژۀ خاک کارخانه و محدودیت فضای کتاب، بخشی از عکس‌ها، اسناد و مدارک و متن‌های تکمیلی در این‌جا قرار گرفته است.
عکس‌های کارخانۀ چیت‌سازی بهشهر
شاید علاقۀ من به کارخانه هم از عزیزجون سرچشمه می‌گیرد…
دستم به دستگاه نمی‌رسید | عکس‌های تامارا، بافندۀ دستگاه
بیست و دو سالم بود که از کارخونه بیرون اومدم اما چیزهایی هست که فراموشم نمی‌شه…
از باغچۀ کارخونه نعنا می‌چیدم | عکس‌های گرجی، بافندۀ دستگاه
سبزی قرمه‌های من هیچ‌وقت تیره نمی‌شد | عکس‌های نوروز، آشپز کارخانه
صدا به صدا نمی‌رسید | عکس‌های معلم اکابر کارخانه
هفت سال از کارخونه اخراج شدم | عکس‌های سِد معصومه، ریسندۀ کارخانه
تا سۀ صبح نخ گره می‌زدم | عکس‌های شهربانورضوان، بافندۀ کارخانه
به دیوار خونه میخ هم نمی‌تونستیم بزنیم | عکس‌های قاسم گل‌پور، رئیس سالن ریسندگی
توی چمدانم ده پرتقال بود | عکس‌های حاج محمدعلی مزینانی و سفرش به آمریکا
عکس‌های دفترچۀ یادداشت و سفرنامۀ حاج محمدعلی مزینانی
مثل بلور برف روی پارچه | عکس‌های قاسم محمدپور، رئیس پیشین کارخانه
ما خاک کارخانه خوردیم | عکس‌های شعبان حسن‌پور و حسن روحانی، تکنیسین‌های آزمایشگاه کارخانه
اون تیکه زمین هنوز حاجت می‌ده | عکس‌های محمد بشارتی و فرشته آبکار، ریسنده و بافندۀ کارخانه
اشل حقوقی پایین بود | عکس‌های داریوش شیریان، مدیر امور مالی کارخانه
مِرِه هیچ یاد دَنیه | عکس‌های ماه‌منیر، چله‌دوان کارخانه
با باقی‌مونده‌ها زندگی می‌کنیم | عکس‌های شهربانو ایزدی، از قسمت تکمیل
همۀ نگاتیوها سوخت | عکس‌های قاسم لامعی، روای قصۀ عکس‌های کارخانه
انگار توی کارخونه دریا بود | عکس‌های خسرو معصومی، کارگردان
بدون دیدگاه