رالف والدو امرسون (Ralph Waldo Emerson) (1803-1882) نویسنده، شاعر، فیلسوف و جستارنویس معروف آمریکایی در قرن نوزدهم بود. او از سردمداران جنبش تعالی‌گرایی بود و باعث شد مفهوم فردگرایی و تفکر انتقادی در میان عموم جریان پیدا کند. بسیاری والدو را از مهم‌ترین چهره‌های ادبی و فلسفی و اجتماعی قرن نوزدهم می‌دانند؛ چنان که نیچه او را بااستعدادترین آمریکایی می‌دانست و والت ویتمن به او لقب استاد داده بود.
رالف والدو امرسون در کودکی تحت تأثیر یکی از عمه‌هایش بود و با عقاید روشنفکری او آشنا شد. موضوعی که بعدها باعث شد به مخالف سرسخت برده‌داری تبدیل شود. او در دانشگاه هاروارد تحصیل کرد و پس از آن ردای کشیشی به تن کرد. والدو پس از مرگ همسرش راهی سفری به دور اروپا شد که کمک کرد با شعرا و نویسندگان و فلاسفۀ هم دوره‌اش بیشتر آشنایی پیدا کند و آثار و عقایدشان را بهتر بشناسد. زندگی ادبی و هنری امرسون پس از بازگشت به آمریکا آغاز شد. شعرها و رساله‌ها و کتاب‌های او مورد استقبال قرار گرفت و به الگویی برای نسل جوان تبدیل شد.
کتاب‌های رالف والدو امرسون
برخی از آثار مهم والدو به این شرح هستند:
- جستار؛ سری اول، 1841
- جستارها، سری دوم، 1844
- اشعار، 1847
- انسان‌های نمونه، 1850
- روش زندگی، 1860
- جامعه و فرد، 1870
- نامه‌ها و اهداف اجتماعی، 1875
کتاب رالف والدو امرسون در نشر اطراف
کتاب لنگرگاهی در شن روان شرح تجربۀ سوگ و مواجهه با فقدان از زبان شش نویسنده است که در سه قالب متفاوتِ جستار، نامه‌نگاری و خاطره‌پردازی نوشته شده. نویسندگان این کتاب، چیماماندا انگزی آدیچی، رالف والدو امرسون، جویس کرول اوتس، جون دیدیون، راینر ماریا ریلکه و الکساندر همن هستند که در باب مرگ تأمل می‌کنند، در مورد سوگواری حرف می‌زنند و از احساسات و احوالی می گویند که از پی آن می‌آید و به زندگی صورت تازه‌ای می‌بخشد. در دوره‌ای که پاندمی فرصت مناسک جمعی سوگواری را از بسیاری از ما گرفته و رویارویی روزمره با مرگْ دلداری‌های کلیشه‌ای و سطحی را از معنا تهی کرده است، شاید بیش از هر وقت دیگری به تسلابخشیِ ادبیات و به روایت صریح و عریان دیگران از تجربه‌شان در روزهای سوگواری نیاز داریم. لنگرگاهی در شن روان کشف پیوندی شگفت‌انگیز و انسانی میان درد «من» و درد آدم‌های دیگر در زمان‌ها و مکان‌های دیگر است.این کتاب را الهام شوشتری‌زاده گردآوری و ترجمه کرده است.
بدون دیدگاه