بسته‌ی هدیه‌ی «برپا»

بسته‌ی هدیه‌ی «برپا» یادگاری و هدیه‌ای است برای معلم‌هایی که جهان‌مان را تغییر دادند و به کشف دنیا دعوت‌مان کردند.
به احترام اساتید، آموزگاران، مربیان، تسهیلگران و همه‌ی آن‌هایی که جایی زیر کلمه‌های مهم خط کشیدند و لحظه‌های مهم زندگی ما را بر همان خط بنا کردند.

متن روی بسته:

برپا! به احترام کلمه‌ها!

گفتید زیر جمله‌های مهم خط بکشیم و لحظه‌های مهم زندگی ما بر همان خط بنا شد.

اجزای بسته‌:

• کتاب «فقط روزهایی که می‌نویسم»

آرتور کریستال، نویسنده‌ی کتاب «فقط روزهایی که می‌نویسم»، ذهنی زیرک، دقیق و عاری از پیش‌داوری دارد و این ویژگی‌ها از او جستار‌نویسی ساخته که چه با او موافق باشیم چه نباشیم، نوشته‌هایش حال‌مان را خوب می‌کند. مشاهده‌گریِ دقیق و سرزندگیِ نوشته‌های او حیاتی نو به جستار و قالب‌های عرضه‌ی فکر بخشیده است.

• کیف صفحه‌ی ۹۵

طرح روی کیف صفحه‌ی ۹۵ صفحه‌ای از نسخه‌ی پیش‌تولید کتاب «فقط روزهایی که می‌نویسم» است وقتی که هنوز متولد نشده بود. نسخه‌ای که ویراستار و نمونه‌خوان کلمه‌هایش را خط زده‌اند، جمله‌هایش را جابه‌جا کرده‌اند و در حاشیه‌اش شکل صحیح جمله را نوشته‌اند؛ جایی از مسیر کتاب که یادمان می‌اندازد کتاب چه راه طولانی و پرماجرایی طی کرده تا خواندنی شود. این کیف هدیه‌ی است برای معلم‌های دوست‌دار کتاب و کلمه.

• کارت یادگاری

روی خطچین‌های پشت کارت به احترام معلمی بنویسیم که کلمه‌های مهم را نشان‌مان داد. کلمه‌های مناسبی که جاهای خالی زندگی‌مان را پر کردند.

متن روی کارت: برپا! به احترام کلمه‌ها!

این بسته را هدیه می‌دهم چون:

• کتاب فقط روزهایی که می‌نویسم بدون ادا و اطوار و خیلی ساده می‌ره سراغ بخش‌های کمتر دیده‌شده از حواشی نویسندگی و اونا رو تعریف می کنه. مثلاً اون‌جایی که گفته چرا نویسنده‌ها جلوی دوربین حرف نمی‌زنند… من خیلی اون بخش رو دوست دارم. دوستانی دارم که اهل مطبوعات هستند و قبلاً مشتری همشهری داستان بودن و بعضی‌هاشون الان معلم نگارش و نویسندگی خلاق هستن. مطمئنم که دیدن این بسته خوشحال‌شون می‌کنه.

• این بسته رو هدیه می‌دم چون لازم نیست دوستم حتماً کتابخون حرفه‌ای باشه تا ازش خوشش بیاد. می‌دونم از دیدن کیف صفحه‌ی ۹۵ خیلی خوشحال می‌شه. چون نویسندگی رو خیلی دوست داره و با کتاب‌ها سر و کار داره.

• این بسته رو برای دوستم که معلم نگارش خلاقه خریدم چون از لحظه‌های نویسندگی یک نویسنده می‌گه. چون یک چیزهایی توی این کتابه، که هر جایی نیست. اعتراف‌های ریزی که آدم حتی جرأت نمی‌کنه خودش به روی خودش بیاره، چه برسه که ثبت شده باشن! و بعد یک حس آرامش که خب پس تو فقط تنها نیستی، این آدم به این بزرگی و خوبی که می‌نویسه هم این حسا رو داشته.