توضیحات
هفتهی چهلوچند شامل بیست روایت از مادرهایی است که در همین روزها سرشان به بچه‌داری گرم است. نگاه‌ها، صداها و دل‌مشغولی‌های متفاوتی که با سبک زندگی و اندیشه‌ی این نویسنده‌ها گره خورده و در کتاب منعکس شده، متن چهل‌تکه‌ای آفریده که تصویر دقیق و زنده‌ای از تجربه‌ی تربیت فرزند در دنیای معاصر را بازسازی می‌کند. آگاهی به تأثیر نخستین الگوهای رفتاری در سرنوشت انسان، مادران امروز را مجبور می‌کند بیش از پیش تصمیم‌های خود را زیر ذره‌بین قرار دهند و آرام‌آرام به مَنِشی شخصی در شیو‌ه‌ی مادری دست یابند که برای خود و فرزندشان مناسب‌تر است و بهتر از قالب‌های پیش‌ساخته جواب می‌دهد.
هدف این کتاب ارائه‌ی الگویی برای مادر نمونه نیست. روایت هر یک از این مادرها که در پستوهای ذهنی‌شان در جستجوی هویت انسانی و مستقل خود هستند، داستان شکل‌گیری سبکی از مادرانگی است که حاصل ارتباط دو انسان منحصربه‌فرد و تکرارناپذیرند؛ داستان شیرینی که قصه‌ی مادری در هیاهوی عصر حاضر را روایت می‌کند. کسانی که در هفتهی چهلوچند قلم زده‌اند، دانش‌آموخته‌‌گانی در رشته‌های فیزیک، کامپیوتر، تئاتر، حسابداری، جامعه‌شناسی، شهرسازی، زبان‌شناسی، روزنامه‌نگاری، مدیریت منابع انسانی، علوم ارتباطات، گرافیک، روان‌شناسی، الکترونیک، ادبیات، محیط‌زیست و علوم‌تربیتی هستند که بیش و پیش از آن‌که مهندس، نویسنده، ویراستار، مترجم، طلبه، مدرس، کارمند، خانه‌دار و روان‌شناس باشند، مادرند.
دانلود فایل فهرست و پیشگفتار کتاب هفتهی چهل و چند
گفت‌وگوی برخی از نویسندگان این کتاب را می‌توانید در این‌جا، این‌جا و این‌جا ببینید.
روایت «من و مُف پسر خانم سونتاگ» نوشته‌ی امیلی امرایی را می‌توانید در این‌جا بخوانید.
بخشی از روایت «سخنرانی با نوزاد سه ماه و نیمه» نوشته‌ی مریم فردی را می‌توانید در این‌جا بخوانید.
بخشی از روایت «نامدرسه» نوشته‌ی سوده شبیری را می‌توانید در این‌جا بخوانید.
اهمیت این کتاب به تنوع و تکثر روایت‌های آن است؛ روایت‌هایی که مادران مختلف با طیف‌های فکری متفاوت آن را نوشته‌اند.
محمود گلزاری، روان‌شناس
کتاب «هفتهی چهلوچند» ابتکار جالب و تازه‌ای است. موضوعیت بخشیدن به مادری، تدوین تجربیات مادرانه و انتشار آن خودبه‌خود ستودنی و ارزشمند است. مزید بر آن، این روایتها دغدغه‌های تازه و منحصربه‌فردی در خود دارد که آن‌ها را نسبت به تجارب مادران نسل‌های پیش از خود متمایز و برجسته می‌کند.
معصومه انصاریان، نویسنده و مترجم
نگاه‌ها، صداها و دل‌مشغولی‌های متفاوتی که با سبک زندگی و اندیشه این ۲۰ روایت‌گر گره خورده و در کتاب منعکس شده، متن چهل‌تکه‌ای آفریده که تصویر دقیق و زنده‌ای از تجربه تربیت فرزند در دنیای معاصر را بازسازی می‌کند.
خواندن این کتاب از این جهت که می‌تواند تصویری واقع‌بینانه، غیرکلیشه‌ای و به دور از نماد و استعاره از مادران امروز بسازد به خوانندگان علاقه‌مند توصیه می‌شود، به علاوه‌ی آن‌که مطالعه‌ی این کتاب به عنوان نمونه‌ای از تلاش برای نوشتن از خود و دغدغه‌های شخصی و اجتماعی، متنی راهگشاست.
شیوا علی‌نقیان، سایت وینش
کسانی که پدر یا مادر هم نشده‌اند از این کتاب بهره خواهند برد، زیرا برخی روایتها به قدری زیباست که هیچ چیزی از یک داستان کوتاه خوب کم ندارد و گاه در میانه‌ی روایت حرف‌هایی زده می‌شود که می‌شود چراغی را روشن می‌کند.
نفیسه –
الان درحال خواندنش هستم. و بسیار بسیار دوستش دارم. خیلی زیاد.دلم میخواهد هیچوقت تمام نشود و تا ابد بخوانم…
لیلا –
از خواندنش راضی ام. من شاغلم و در حال تصمیم گیری برای باردار شدن یا نشدن. خواندن روایت‌هایی از زنان مشابه برایم تصمیم ساز بود. رنگ جلد را هم دوست داشتم. اما متأسفم که تقریباً در تمام روایتها نقش پدرها بسیار کم و گم بود در سه چهار سال نخست رشد کودک.
همهٔ روایتها یک طرف ، روایت خانم امرایی یک طرف؛ عالی.