کارناوال‌گرایی واژه‌ای است که میخاییل باختین برای اشاره به وجود حال و هوای کارناوال در آثار ادبی ابداع کرد. شوخی، تنوع، بازی، توجه به بدن و امور جسمانی، به رسمیت نشناختن حقانیت و جایگاهِ سلسله‌مراتبی صاحب‌منصبان سیاسی، دینی، فرهنگی، اقتصادی و امثال آن و سرپیچی از هنجارهای فرهنگ رسمی از نشانه‌های ادبیات کارناوالی هستند.
بسم الله الرحمن الرحیم
بدون دیدگاه