کنایۀ نمایشی Dramatic Irony

کنایۀ نمایشی موقعیتی در داستان یا نمایش است که در آن شخصیت به خاطر ناآگاهی یا درک محدودش، معنای حقیقی حرفی که زده یا کاری که انجام داده را متوجه نمی‌شود. اما مخاطب در جایگاهی قرار می‌گیرد که به خاطر آگاهی و فهم دقیق‌ترش از روند اتفاق‌های داستان، مفهوم واقعی گفته‌ها را درک می‌کند. استفاده از کنایۀ نمایشی باعث ایجاد فاصله بین شخصیت و مخاطب می‌شود

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *