ساختار زمانی به چگونگی ارتباط زمان گفتمان روایی و زمان قصه اشاره دارد. زمان گفتمان روایی از سه راه ممکن است از زمان قصه فاصله بگیرد: 1. تغییر در ترتیبی که رخدادها برای ما بیان می‌شوند (ن.ک. به گذشته‌نمایی و آینده‌نمایی)؛ 2. افزایش یا کاهش زمانی که به رخدادها اختصاص می‌یابد (ن.ک. به تعویق)؛ 3. بازبینی لحظه‌ها یا بخش‌هایی از قصه که گاهی این کار بارها انجام می‌شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
بدون دیدگاه